Christmas in July - sociale Australiërs

Terwijl jullie in België 21 juli vierden, belandden wij toevallig bij een viering van Christmas in July.

Dit is een feest dat gevierd wordt op 21 juli, ter compensatie voor het feit dat het echte Kerstmis hier midden in de zomer valt en dus geen winterfeest is met de bijhorende gezelligheid. Bij voorkeur trekken sommige Australiërs rond 21 juli zelfs naar de bergen, om een echte White Christmas te kunnen beleven.

Wij kampeerden vannacht toevallig op een camping waar een plaatselijke motorhome club zijn jaarlijkse Christmas in July-etentje hield, en we mochten - tegen betaling weliswaar - mee aanschuiven.

Het feest werd gevierd, compleet met kerstmutsen, kerstverlichting, een kerstboompje, kerstcadeautjes en de onvermijdelijke Engelse Christmas Pudding. De kerstmuziek werd wel vervangen door een plaatselijke zangeres die met behulp van een karaoke-installatie wat covers bracht.

Het gaf ons ook de gelegenheid om een praatje te slaan met de "locals". We hadden o.a. een gesprek met een man die in 1969 vanuit Engeland naar Australië emigreerde met een vrouw, vier kinderen, zijn hele bezit van 600 dollar en 15 kisten als bagage, en hier een goed leven heeft opgebouwd. Hij was net terug van een familiebezoek in Engeland en begreep niet dat niet alle Europeanen veel liever in Australië zouden komen leven. Hij vroeg onze Maarten of die niet liever in Australië zou komen wonen, en schudde niet-begrijpend het hoofd toen die niet bepaald enthousiast reageerde.

Vorige week liepen Anneleen en ik in de supermarkt te bespreken dat we nog brood moesten kopen en waar we dat in 's hemelsnaam zouden kunnen vinden. Een oudere dame liep al een tijdje met haar karretje naast ons - wat we een beetje vreemd vonden. Opeens vraagt ze ons: "What are you looking for?". Wij: "bread". "O", zegt ze, "brood!". Met een duidelijke Nederlandse tongval. Ze wees ons de weg naar het brood en vertelde ons dat ze meer dan 50 jaar geleden uit Nederland geëmigreerd was, maar dat ze eigenlijk geen Nederlands meer sprak. Het ontroerde mij toch een beetje, het zag er ook zo'n echt Hollandse dame uit.

Die behulpzaamheid hebben alle Australiërs wel in zich, ze zijn heel sociaal en willen je helpen waar mogelijk. Sta je op straat een stadsplannetje te bestuderen, dan komen ze vragen welke straat je zoekt. Sta je op de camping aan de motorhome te prutsen, dan vragen ze of ze kunnen helpen. 

Ze zijn er ook altijd op uit om een praatje met vreemden te slaan, te ontdekken waar je vandaan komt en dan hun kennis van België of Europa te etaleren. Ze vertellen dat België dat land is waar zoveel ongelukken gebeuren omdat de mensen er de voorrang van rechts niet respecteren (?), of ze vertellen dat ze gehoord hebben dat het in Londen zo'n slecht weer is en of dat in België ook zo is (nou en of, en het is daar nochtans zomer!). Sommigen zijn heel trots dat ze zelfs weten dat er in België twee talen gesproken worden. Je moet er wat aan wennen, aan dat zoeken van contact, want dat zijn we in België niet zo gewoon. Maar het is best wel aangenaam.