Na 2 dagen onderweg te zijn geweest, moesten we in Sydney samen met mijn zus de motorhome ophalen die we via Internet gereserveerd hadden.
Een smoezelig gebouwtje met een zanderige toegang door de opening van een bouwhek deed ons al de wenkbrauwen fronsen.
Er waren verschillende mensen die een motorhome kwamen afhalen, en het was lang wachten eer het onze beurt was. Elke minuut was er eigenlijk al een te veel, na zo'n vermoeiende reis. De kinderen zaten te suffen in de zetels en vielen bij momenten in slaap.
Eindelijk onze beurt. Het ging tergend traag vooruit. Hoewel we alle gegevens hadden ingevuld bij de reservatie, moest alles opnieuw ingetikt worden... met 1 vinger!
Eerste punt dat aan bod kwam: de verzekering. Standaard was er een franchise van 5000 AUD (met de huidige koers meer dan 4000 euro). Dat risico wilde ik toch liever niet nemen: voor de eerste keer links rijden met zo'n groot bakbeest in een vreemd land, ik durf er mijn hand niet voor in het vuur steken dat ik op een maand tijd dan niets ga voor hebben! We hadden dus gekozen voor de (duurdere) franchise van 2500 AUD. Maar de bediende legde ons uit dat dat betekende dat er bij elke schadeclaim opnieuw een borg van 2500 AUD gevraagd zou worden. en als de limiet van de kredietkaart bereikt was, moest je voor voldoende fondsen zorgen, of het contract zou verbroken worden!
We vonden dat zeer straf,maar konden geen kant op: ofwel een risico nemen dat we onverantwoord vonden, ofwel kiezen voor nog een duurdere verzekering, waarbij de franchise tot 0 herleid werd en er bij een schade geval alleen 75 AUD administratiekosten betaald moeten worden. Alweer een paar 100 euro extra kosten!
Er kwamen ook nog diverse andere kosten bij. maat het strafste komt nog. Bij de reservatie hadden we een voorschot betaald van bijna 400 euro. De reservatie was gebeurd via een agentschap, en de bediende beweerde dat dat voorschot hem niet doorgegeven was.We moesten de volle pot betalen...
Tja, daar sta je dan: in 2 dagen geen bed gezien, zwijmelend van de slaap, nog 250 km voor de boeg, moet je nog dergelijke discussies gaan voeren. Na een lange discussie de strijd maar opgegeven en braafjes het volledige bedrag betaald. We gaan er zeker nog achteraan, maar vrezen dat het te maken heeft met de kleine lettertjes, iets met betalen in euro of in AUD.
Na deze discussie kregen we een heel snelle uitleg over het gebruik van de motorhome. De beloofde campinggids had hij niet en het welkomstpak met een aantal basisbenodigdheden werd vergeten, en wij waren te moe om eraan te denken. Een deugdelijke handleiding was er niet, dus we moesten maar alles onthouden wat hij ons vertelde.
Na deze uitputtende en frustreren de ervaring konden we eindelijk vertrekken voor een tocht van 250 km naar Canberra, waar mijn zus Gerlinde en haar dochtertje Ella wonen. Mijn zus nam het stuur - gelukkig maar, ik stelde ongeveer elk kwartier vast dat ik weer een paar minuten in slaap was gevallen! We kwamen daar pas aan toen het al donker was. Dan nog uit puzzelen hoe je de bedden in elkaar steekt, beddengoed bij elkaar zoeken en een hapje eten ... wat waren we blij toen we eindelijk in ons bed konden kruipen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten