Wonderful Sydney

Sydney was een stad die we natuurlijk niet mochten overslaan. Een gigantische stad met tal van "suburbs" of voorsteden, mijn reisgids noemt het een "olievlek". Ook onze camping bevond zich in zo'n suburb, kilometers verwijderd van het centrum. Gelukkig heeft Sydney een goed vertakt metronetwerk - ik zag het echt niet zitten om met ons bakbeest van een motorhome de stad in te trekken!

Toen we de metro uitkwamen, stonden we midden tussen de indrukwekkende wolkenkrabbers die de skyline van Sydney bepalen. Van daaruit wandelden we richting kust, langs de Art Gallery. Dit museum is opgetrokken in een zeer klassieke stijl, zoals onze eigen musea voor Schone Kunsten. Hoewel er alleen Australische kunstenaars tentoongesteld worden, zijn er op een fries aan de buitenkant tal van namen aangebracht van klassieke Europese kunstenaars - ook onze eigen Rubens staat ertussen!

Het museum staat aan het begin van het gigantische "Domain", een park van 34 ha langs de kust. Dit domein vormde in de tijd van de eerste kolonisten een buffer tussen de woning van de gouverneur en de gevangenenbarakken, dieper het land in.

In het "Domain" vind je ook de Royal Botanic Gardens. Royal, want in de 19e eeuw was de band met de Engelse koningin nog heel belangrijk. Als de Queen op bezoek komt, laat ze trouwens niet na om hier even te komen wandelen.

We sloegen eerst een verkeerde weg in en stootten op een vijgenboom die heel eenzaam langs het pad staat. Op het bordje dat erbij staat, konden we lezen dat hier vroeger een hele "Fig Tree Avenue" liep, maar dat die in de jaren '60 werd vernietigd bij de aanleg van een snelweg om het verkeer in Sydney vlotter te laten verlopen. De M5 loopt inderdaad vlak naast de botanische tuin en snijdt hem af van de rest van het domein. Zoiets kunnen we ons vandaag toch niet meer voorstellen!

De botanische tuin is prachtig, de planten zijn van inheemse maar vaak ook van overzeese oorsprong. Je kan je zo de deftige dames en heren voorstellen die hier in de 19e eeuw kwamen wandelen tussen de inheemse en exotische planten.

Voorbij de botanische tuin zijn we de hele baai van Sydney rondgewandeld: eerst naar Mrs Macquaries Point, genoemd naar de vrouw van een van de belangrijkste gouverneurs van de vroege Australische kolonie. Van daaraf heb je een prachtig zicht op de Harbour Bridge en het Opera House aan de overkant van de baai.







Daarna wandelden we de baai verder rond tot aan het Opera House. Langs de baai heerst een gezellige drukte, met veel winkeltjes en eetgelegenheden. We konden niet aan de verleiding weerstaan om een tijdje te blijven kijken naar de adembenemende act van een acrobaat / clown / entertainer.

Onderweg zagen we ook verschillende winkels met "Belgian chocolates". Allemaal van hetzelfde, blijkbaar goed exporteerbare, merk - dat ik nu persoonlijk niet zo bijzonder vind. Kwestie van marketing, zeker?
We gingen een ijsje kopen. Voor Australisch ijs, dat in het Wijnegem Shopping Center zo duur is, halen ze hier hun neus op, het moet Italiaans ijs zijn. En Anneleen wilde graag een Belgian waffle, maar dat bleek alleen mogelijk met ijs en veel chocoladesaus. Zonder was echt niet mogelijk, men leek het zelfs een rare vraag te vinden.

Zelfs midden in deze drukke stad was er even gelegenheid om de regenbooglori's te voeren. Trouwens ook een favoriete activiteit op de camping! Het zijn echte stadsvogels en ze komen in horden op je hoofd, schouder, arm en hand zitten als je laat zien dat je brood bij je hebt ...

Het Opera House is echt een fantastisch staaltje architectuur, bedacht door een Deens architect met een passie voor zeilen. De gigantische trappen aan de voorkant zijn een ontmoetingsplaats voor jong en oud. Ik had wel graag eens een kijkje genomen in de zalen, maar dat kon alleen voor groepen en toen we er waren was er een opvoering bezig van De Parelvissers van Georges Bizet. We zijn alleen in de foyer geweest en in het toeristenwinkeltjes, waar je mini-Opera Houses kan kopen in alle kleuren en variaties.

Voorbij het Opera House begint de oudste wijk van Sydney, "the Rocks". Terwijl heel Sydney volgebouwd is met wolkenkrabbers, waan je je in deze wijk in een gewone Europese straat met rijhuizen. Of misschien eerder in Bobbejaanland of zoiets. Deze wijk werd in de 20e eeuw verwaarloosd en ging door als een van de gevaarlijkste van Sydney, maar gelukkig heeft men nu ingezien dat historisch erfgoed belangrijk is en is de hele wijk gerestaureerd. Ik vond het echt heel aandoenlijk, en probeerde me in te beelden hoe het moderne Australië hier begon, in de 19e eeuw. 

Hoog boven the Rocks torent de bekende Harbour Bridge, samen met het Opera House hét symbool van Sydney. Schoon van ver maar ver van schoon, vind ik eerlijk gezegd. Maar wel een knap staaltje architectuur. We zijn de brug helemaal overgewandeld, om vanaf de andere kant van de baai nog eens een blik op Sydney te werpen. Het beklimmen van de Pylon lookout of van de stalen brugboog hebben we maar overgeslagen: het eerste omdat we het veel te duur vonden, en het tweede omdat we dat te gevaarlijk vonden. Je wordt wel gezekerd en tal van beroemdheden hebben zich eraan gewaagd, maar wij pasten toch liever.

Maar het zicht van op de brug zelf en vanaf de overkant van de baai op het Opera House en The Rocks met daarachter het moderne Sydney, loonden ook al de moeite. Na een laatste blik op de zonsondergang boven de stad namen we, vermoeid van de lange wandeling, de trein terug naar onze camping.