Something, something, Ella, something

Ons nichtje Ella (7 - nee, 7,5!) is een echt Australisch kind. Het Nederlands dat ze als klein kindje leerde van haar moeder en tijdens de vakanties in België, is waarschijnlijk nog wel aanwezig maar zit heel ver weg. Wat zou je er ook mee doen in Australië?

Alleen "ik hou van jou, mama", "kip met appelmoes",  "kandijsiroop" en "Napoleonbollekes" blijven begrippen die uitsluitend in het Nederlands worden gehanteerd. Tijdens het spelen van haar favoriete gezelschapsspelletje Espresso telt ze haar kaarten, na wat aarzelen en op vraag van haar moeder, netjes in het Nederlands. En af en toe laat ze horen dat ze weet hoe je een Nederlands woord dat wij gebruiken, in het Engels vertaalt.

Toen onze kinderen jonger waren, spraken ze Nederlands tegen haar. Maar nu het hele gezin goed Engels spreekt, spreken we allemaal Engels met haar. Misschien jammer, maar het is wel het meest praktische.

Maar de gesprekken onder volwassenen verlopen uiteraard in het Nederlands. Af en toe vangt Ella haar naam op en dan zegt ze: "Mom, you said my name! Something, something, Ella, something!". Mama legt dan uit waar het gesprek over ging. Het grappige is dat ze af en toe denkt dat we het over haar hebben, terwijl we bijvoorbeeld het woord "elke" gebruiken.